Tekst ten z pełnym przekonaniem rekomenduję tym spośród posiadaczy prawa jazdy kategorii B, którzy chcieliby skorzystać z przywileju użytkowania motocykla z silnikiem o pojemności do 125 cc, a jednocześnie są świadomi swoich ograniczonych umiejętności w prowadzeniu jednośladu. Zwłaszcza, że pojęcie „jednośladu” wobec proponowanego pojazdu to pojęcie tyleż umowne, co nie oddające jego dodatkowych atutów.
Każdy, kto miał okazję podróżować przez Polskę nocą, zna ten obrazek aż nadto dobrze; wypełnione samochodami – głównie zestawami ciągnikowymi oraz dostawczakami – parkingi przy stacjach paliw, które takowymi dysponują. Czasami trzeba przejechać kilkadziesiąt kilometrów, aby znaleźć wolne miejsce. Dla tysięcy kierowców korzystających z największej i najtańszej „noclegowni” zasadniczym problemem jest utrzymanie w kabinie temperatury gwarantującej efektywny wypoczynek. Zwłaszcza, że w naszym kraju klimat nie rozpieszcza. Pominąwszy krótka przerwę na lato, noc zawsze oznacza spadek temperatury znacznie poniżej poziomu akceptowanego przez organizm utrudzonego szofera.
Klimat w Polsce raczej nie rozpieszcza tych, których praca zawodowa zmusza do przebywania na tzw. wolnym powietrzu lub w nieogrzewanych magazynach i halach. Przez praktycznie trzy kwartały – z krótką przerwą na kalendarzowe lato (też nie zawsze zbieżne z latem faktycznym) – skazani jesteśmy na temperatury znacznie poniżej tych, które można uznać za optymalne dla zachowania sprawności rąk i wyeliminowania ryzyka doświadczenia tak przykrych dolegliwości jak potoczne strzykanie w krzyżu bądź kręcenie stawów.
Obecna specyfika transportu drogowego nie tyle usprawiedliwia, co wręcz wymusza inne, bardziej prozaiczne traktowanie przenośnej lodówki samochodowej. To już nie przedmiot zbytku, pozwalający np. napić się zimnego piwa po przyjeździe na miejsce letniego pikniku lecz element wyposażenia ciągnika siodłowego lub „dostawczaka” równie oczywisty jak np. radio CB lub schowek na dokumenty.
Ten samochód braliśmy do jazd testowych powodowani ciekawością rozwiązań zastosowanych w jednym z najbardziej zaawansowanych technologicznie modeli. Nie zawiedliśmy się. Wyceniony na 350 tys. zł Lexus RX 450h w najbogatszej wersji wyposażenia Prestige ma praktycznie wszystko, czego można oczekiwać po samochodzie luksusowym, a jednocześnie ze wszech miar nowatorskim.
Polakom ta marka kojarzy się głównie z modelem RAM, pick-up’em o imponujących rozmiarach (prawie 6 metrów długości) i równie rekordowym zużyciu paliwa (ponad 20 litrów benzyny na 100 km). Obstalowany na rynek europejski Dodge Journey wprawdzie do ułomków też nie należy lecz z większym bratem łączy go głównie masywna konstrukcja i charakterystyczny „grill”. A już najmniej wspólnego mają jednostki napędowe obydwu modeli, o czym świadczy choćby wskaźnik 3:1 jako stosunek wielkości określających zużycie paliwa. Oczywiście, na korzyść Journeya.
Segment pojazdów dystrybucyjnych, zaliczanych do ciężarowej klasy średniej, staje przed kolejnym, konkurencyjnym wyzwaniem. Jest nim Scania P 230 DB4x2MLB wyposażona w nowy układ Opticruise z automatycznym sprzęgłem.
Opisywanie wrażeń z jazdy samochodem kosztującym ponad pół miliona złotych może zakrawać na kiepski żart lub wręcz naigrywanie się z absolutnej większości Polaków, których klientowskie możliwości wyznaczają kwoty niższe co najmniej dziesięciokrotnie. Zaręczam jednak, że ani w głowie nam takie intencje. Nie będziemy także uciekać się do uzasadniania prezentacji Mercedesa klasy S w najbardziej „wypasionej” wersji chęcią wypełnienia dziennikarskiego obowiązku poznawania i przybliżania innym najbardziej zaawansowanych technologicznie produktów przemysłu motoryzacyjnego. A przynajmniej, nie tylko tym.
Zaczynam od uderzenia się we własne piersi. Jeszcze kilkanaście lat temu wchodzące na polski rynek samochody segmentu SUV (Sport Utility Vehicle – samochód sportowo-użytkowy) wzbudzały we mnie uczucia raczej negatywne, skłaniające do wystawienia pojazdom tego rodzaju etykietki „bulwarówek”. Ich posiadacze mogli – moim zdaniem – grać role twardzieli od jazdy po wertepach bez opuszczania centrów miast i wyasfaltowanych ulic wokół najmodniejszych dyskotek.
DEFINITYWNE POŻEGNANIE LUDU
Wprawdzie Volkswagen Golf piątej generacji trafił na okładkę i do wnętrza „MOTO” już w lipcu ub. r., a więc kilka miesięcy przed jego oficjalną premierą lecz była to prezentacja bez możliwości osobistego zweryfikowania prawdziwości nadesłanych materiałów prasowych. Na takowe przyszło poczekać do 20 stycznia br., kiedy to kilkudziesięciu dziennikarzy z całej Polski miało okazję sprawdzić Golfa V w warunkach zimowych, czyli ponadprzeciętnie trudnych.
