G. BRAUN ZAREJESTROWANY LECZ UKŁAD NIEZACHWIANY

Jeśli ktokolwiek miał wątpliwości co do skuteczności funkcjonowania układu gdańskiego, zasadnie opisywanego jako mafijny, to powinien definitywnie pozbyć się ich już po pierwszych perypetiach Grzegorza Brauna i jego sztabu w kampanii wyborczej na wakujące miejsce prezydenta Gdańska po zabójstwie Pawła Adamowicza.

Dzisiaj, tj. w poniedziałek, 11 lutego 2019 roku o godz. 14-ej znany reżyser został wprawdzie zarejestrowany jako trzeci kandydat do funkcji włodarza grodu nad Motławą, lecz po pierwsze – straconych bezpowrotnie kilku dni na prawno-formalne potyczki z Miejską Komisją Wyborczą nikt komitetowi G. Brauna nie zwróci, po drugie – trzeba byłoby sporej naiwności, aby sądzić, iż była to ostatnia kłoda rzucona przez manipulatorów na drodze do demokratycznego rozstrzygnięcia. Jestem absolutnie pewien, że będą następne i to rzucane z różnych stron, trójmiejskich mediów nie wyłączając.

Dziennikarzy widziałem dzisiaj na korytarzach Urzędu Miejskiego blisko trzydziestu lecz obawiam się, że spokojnie wystarczy palców u jednej ręki aby wskazać tych, którzy argumenty i racje kandydata spoza gdańskiego układu przedstawią w sposób obiektywny.

Dość powiedzieć, że moje pytanie do przewodniczącego komisji Marka Jankowskiego, zadawałem w zupełnym osamotnieniu. A było to pytanie z gatunku szczególnie istotnych, gdyż dotyczące sędziowskiej interpretacji rubryki „adres zamieszkania”, która stała się przyczyną przesunięcia rejestracji Komitetu Wyborczego Wyborców Grzegorza Brauna aż o trzy dni.

Jeśli w opinii M. Jankowskiego pod pojęciem adresu zamieszkania należało rozumieć nie adres aktualny i faktyczny lecz widniejący w rejestrze wyborców, to dlaczego nie zaznaczono takiego wymogu np. w formie zwykłego odnośnika na druku zgłoszenia? Odpowiedzi nie zacytuję, bowiem jej pokrętność zwala z nóg nawet dziennikarza przywykłego do prawniczej demagogii.

A propos samej Miejskiej Komisji Wyborczej… Otóż w jej składzie nie sposób zbyć milczeniem osoby niejakiego Szczepana Lewny. Tematyką gdańską zajmuję się jako dziennikarz od 42 lat, toteż pamiętam, że ten pan w latach 2003-2004 jako ówczesny wiceprezydent Gdańska ds. komunalnych odegrał kluczową rolę (oczywiście, poza swoim przełożonym, P. Adamowiczem) w iście złodziejskiej prywatyzacji Gdańskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej, polegającej na odsprzedaży trzech czwartych akcji tej firmy (czytaj: zapewniających pełną kontrolę) spółce… komunalnej z Lipska. Układ gdański (włącznie z policją, prokuraturą i sądownictwem) w niczym nie zakłócił jego bezkarności, a nawet – wręcz przeciwnie. Ledwie kilka lat temu zauważyłem Sz. Lewnę np. w składzie rady nadzorczej Zarządu Morskiego Portu Gdańsk.

Niewykluczone, że aktywna działalność eks-wiceprezydenta w Miejskiej Komisji Wyborczej ma zapewnić mu powrót do lat świetności. Trzeba przyznać, że jeśli tak jest, to stara się, jak może. Właśnie Sz. Lewna został zdemaskowany przez G. Brauna podczas – uwaga! – wynoszenia z pomieszczenia komisji kilkuset kart z podpisami niezbędnymi do rejestracji jego komitetu. Dodajmy, że mimo interwencji samego zainteresowanego, jak i rejestracji zdarzenia przez lokalną, niezależną telewizję rzeczone karty „oddaliły się” w nieznanym kierunku wraz z asystą funkcjonariuszy Straży Miejskiej.

Mamy zatem przewodniczącego M. Jankowskiego – na co dzień zastępcę przewodniczącego Wydziału I Cywilnego Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku – który swoimi niezrozumiałymi decyzjami zdaje się iść w ślady niesławnej pamięci byłego prezesa Sądu Okręgowego w Gdańsku, Ryszarda Milewskiego znanego z wyjątkowego kundlizmu wobec anonimowego przedstawiciela kancelarii premiera Donalda Tuska, co udowodnił m.in. gotowością ustalenia „właściwego” terminu rozprawy i składu sędziowskiego w sprawie „Amber Gold”. Mamy też eks-wiceprezydenta Sz. Lewnę unurzanego po uszy w jawnie niemieckim geszefcie ze sprzedażą GPEC, który nie waha się nawet przed wynoszeniem dokumentacji wyborczej poza pomieszczenie komisji. Czyż w takim kontekście można uznać za przesadne obawy, co do jakości dalszej pracy gdańskich komisarzy?

A przecież nie jest powiedziane, że wyżej wymieniona dwójka nie będzie miała wsparcia w pozostałych członkach komisji. Są to – w kolejności alfabetycznej – Zygmunt Głuszcz, Grażyna Gorczyca, Ewa Jedyńska, Agata Kosteczko, Grażyna Poddubiak, Barbara Pujdak, Waldemar Raszkiewicz i Genowefa Wojciechowska. Część z nich oddelegowana została do udziału w komisji przez kandydatów określających się jako prawicowi, a nawet – po niespełnieniu warunku uzyskania 3 tys. podpisów – deklarujący pełne poparcie dla Grzegorza Brauna. I co? Otóż uchwała komisji o wstrzymaniu rejestracji jego komitetu z powodu „adresu zamieszkania” przyjęta została jednogłośnie, bez choćby jednego votum separatum, nie mówiąc o jednoznacznym sprzeciwie… Byli już zmęczeni i chcieli do domu, czy zostali czymś przekonani przez zwolenników Aleksandry Dulkiewicz, następczyni P. Adamowicza przyklepanej na prezydencką funkcję zarówno przez PO jak i PiS w ramach niezłomnego – także w Gdańsku – POPiS-owego sojuszu.

Moim zdaniem zakończony dzisiaj sukcesem proces rejestracji Grzegorza Brauna to dopiero drobna potyczka przed batalią przeciwko kandydatowi spoza układu gdańskiego. Ba, najgorsze dopiero się zacznie…

Tekst i zdjęcia:
Henryk Jezierski
(11.02.2019)